Indonesië, week twee: Bromovulkaan, Ijenplateau en Bali

Bromovulkaan

Na een lange busrit van +- 13 uur (Yogyakarta- Cemoro Lawang) waarin ik mij verschillende keren waan in scenes uit 'to fast and furious' komen we (toch) veilig aan in Cemoro Lawang. We vinden een gezellige hostel met een prachtig uitzicht op het vulkaanlandschap waarin we ons bevinden.

Na een korte nacht staan we om 04.00uur in de ochtend dapper klaar om de berg richting viewpoint 1 te beklimmen van waaruit we zonsopgang bij de bromovulkaan zullen kunnen bezichtigen. Niet evident, de kleine smalle weggetjes die we moeten beklimmen in het pikkedonker. Na een half uur stevig klimmen bereiken we de top! Net op tijd om te genieten van een prachtige zonsopgang. Heel indrukwekkend om het zwarte oppervlak voor ons langzaam te zien veranderen in een wondermooi kleurenpalet met als hoogtepunt de Bromovulkaan en krater die uit het niets verschijnen!

Hierna rijden we met de jeep door richting de krater. Wat op het eerste zicht een 'klein eindje lopen' lijkt , blijkt een uitputtende tocht naar de top van de krater te zijn door stoffig zand en in een domp die je de adem ontneemt! We begrijpen nu waarom de toeristische attractie hier paardjes zijn die je tot aan de top van de krater brengen. Hadden wij ons zelf toch even overschat: "Pffff, paardjes voor dat klein stukske? Hoe belachelijk!".

Terug aangekomen in de hostel krijgen we tijdens het ontbijt een godsgeschenk. Alsof het van onze gezichten af te lezen is (en hier twijfel ik eigenlijk niet aan), worden we verwend met een onverwachte gratis massage van het hotelpersoneel. Je krijgt wat je verdient zeggen ze wel eens... Dat moet dan onze beloning geweest zijn voor de pittige ochtend!

De rest van de dag vertoeven we weer in de (race)bus richting Ijen-Plateau.

Ijen-plateau

Na een lange busrit van Bromo naar Ijen (alle busritten duren hier ook ruim 2 uur langer dan ze ons op voorhand wijsmaken) genieten we 's avonds in de hostel van een hot tub met vers heet water vanuit de hot springs in de bergen! Dit afgewisseld met een frisse duik in het zwembad geeft ons een kuuroord-gevoel! Ideaal om de spieren wat te laten rusten. Wat een luxe!

De volgende ochtend loopt de wekker alweer af om 3.15 uur 's ochtends ! Op naar Ijenplateau! Een klimtocht van 3 kilometer stijl omhoog tot aan de top. Pittig! Hoe hoger we klimmen, hoe dieper we in de zwavelgassen terecht komen die uit de krater aan de top van de berg komen. Dit alles maakt de tocht adem-ontnemend! Eenmaal bovengekomen zijn we dit echter snel vergeten. Het zicht is adembenemend! Een prachtig oppervlak met in het midden van de krater een appelblauwzeegroen meer! Met een plaatselijke gids krijgen we de kans om in de krater af te dalen tot aan het meer en tot aan de bron van de zwavelgassen. De locals komen hier zwavel kappen. Deze zwavel wordt gebruikt voor witte suiker, medicatie, zeep,... Zij vervoeren elk tussen de 50 à 80 kg zwavel in manden die zij op de schouder laten rusten, en dit de hele 3 kilometer stijl naar beneden. Dit doen zij 1 à 2 keer per dag. Voor iedere kilo zwavel krijgen zij beneden aan de berg ongeveer 5 cent, wat dus wil zeggen dat zij aan één loodzware trektocht die zeker enkele uurtjes in beslag neemt, maximaal 4,1 euro verdienen. En wij klagen al zonder ballast op onze schouders!

Bali

Kuta

Bali: we laten de gaspedaal eventjes wat losser en genieten van witte stranden, helderblauwe zee, mooie panorama's, leuke barretjes en lekker eten. We huren een scootertje voor twee dagen en gaan op zoek naar mooie plekjes. Het scootertochtje zelf is op sommige wegen echter alles behalve ontspannend! De verkeersregel: survival of the fittest! Wat ons in een tamelijk benadeelde positie plaatst natuurlijk... Ik krijg achterop het brommertje het gevoel rond te lopen op een drukke en hectische markt waar iedereen kriskras door elkaar loopt, roept, stopt, verder loopt, plots afslaat, elkaar nipt ontwijkt, ... Ben ik blij dat niet ik maar Stijn de stuurman is! Hij slalomt tussen het verkeer door alsof hij nooit iets anders gewoon is geweest. Ik denk zelfs dat we niet eens zouden opvallen als toerist tussen de locals, moesten we niet beide zo'n stel witte melkfles-benen met ons meedragen. Ook verbaast Stijn me met zijn oriëntatievermogen. Aan de hand van een kaartje op zijn GSM, waar naar mijn mening 1000 kleine kronkelweggetjes op weergegeven worden, geraken we steeds juist waar we willen geraken! Ik ben nochtans in mijn jonge jaren zelf een scoutsje geweest, en zou het kaartlezen dus toch onder de knie moeten hebben? Wanneer ik een blik werp op dit verre verleden, denk ik dat ik mag besluiten dat ik altijd al een 'met het hoofd overal behalve bij de zaak-volgertje' ben geweest. Ik hou mij vandaag dan ook bewust in deze positie en laat het echte werk aan de pro over! En daar zijn ze dan: de mooie stranden en panorama's:

Hier in Bali is het boeddhisme overduidelijk aanwezig. De mensen offeren hier elke dag een klein mandje met kruiden, muntjes, bloemetjes (en hier en daar zien we er zelfs een sigaret in liggen). Zij doen dit om 'the evil spirit' buiten te houden. Deze offermandjes duiken overal op. In taxi's, op scooters, op de straat, en zelfs op het strand

Elke avond worden we verwend met een prachtige zonsondergang. Dit op het strand met op de achtergrond een bandje dat het nummer  "Wonderwall" van Oasis speelt. Kippenvel.