Cambodia: Sihanoukville,Koh Rong, Phnom Pehn, Battambang, Siem Reap

Hallo daar, terug van weggeweest! Nadat  bijna 2 maanden in groep te hebben rondgetrokken doorheen Laos en Cambodia, zijn Stijn en ik nu weer met z'n tweetjes. Het reizen in groep was enorm gezellig, maar heeft wel het  nadeel dat het moeilijker is om het thuisfront op de hoogte te brengen van ons doen en laten. Ook de blog heeft dus op zich laten wachten. Daarom zonder ik mij nu in de ferry richting Penang island in Maleisië (ja, we zijn ondertussen al in Maleisië!) even af om jullie op de hoogte te brengen van onze avonturen van de afgelopen twee maanden.

Sihanoukville

Na een zalige kerstmis in Laos zijn we (Nina, Cee, Diego, Stijn en ik) in vogelvlucht door Cambodia gereisd met als doel: Nieuwjaar vieren op één van de prachtige stranden in het zuiden van Cambodia. Dit omdat iedereen wel een 'nieuwjaar op het strand' op zijn lijstje wou hebben staan! Dit betekende wel een helse tweedaagse met lange busritten van bijna 14 uur per dag (met bijgevolg rugpijn en een pijnlijk gat!), laat arriveren in stadjes, genoegen nemen met de slechte hostels die overblijven,... MAAR we bereiken ons doel! Enkele dagen voor oudejaarsavond arriveren we in Sihanoukville in het zuiden van Cambodia. Zalig om de drukke straat door te lopen, de hoek om te slaan en oog in oog te staan met 'de zee'!  Dag vriend, dat was weer lang geleden! We brengen de dagen dan ook al luierend door op het toeristische strand van Sihanoukville. Het volledige plaatje klopt: uitslapen, lunchen op het strand, de meisjes die luieren op een comfi strandstoel, de jongens die ravotten in de zee, een pintje en cocktailtje erbij tegen de prachtige zonsondergang en 's avonds de sfeer opsnuiven op de vele gezellige strandfeestjes.

Het toeristische strand van Sihanoukville waar ze van alles en nog wat verkopen, zoals je ziet

"Beach"food!

  Gezellige avondjes bij zonsondergang

Al snel is het zo ver: het einde van 2013 is in zicht! Overdag zoeken we een iets meer afgelegen strand op waar we lekker luxueus doen met kreeftjes en wijntjes en ons steeds verantwoorden met het volgende : "Och jaaaa, tis de laatste dag vant jaar he! Dan moogde al eens lekker overdrijven!".

's Avond maken we ons klaar voor het grote feest. Iedereen trekt zijn mooiste outfit aan (wat niet gemakkelijk is als je al 4 maanden rondreist met dezelfde 'kleerkast'. Laten we dus zeggen dat iedereen zijn meest vers gewassen kleren aantrekt!) om aan tafel te schuiven in een gezellig restaurantje. Cava, voorgerechtje, hoofdgerecht met een lekker wijntje en nagerecht. We doen het zoals we het thuis zouden doen! Na dit gezellig tafelen trekken we naar het strand waar we met z'n allen (en dan bedoel ik letterlijk 'z'n allen', aangezien heel het strand meetelt!) aftellen tot in 2014! Er barst een indrukwekkend vuurwerk los langs alle kanten. Heel feestelijk en indrukwekkend. Het mooie is dat het niet gaat om groot vuurwerk. Je kan op het strand vuurpijlen kopen (lange stokken waar vuurwerk uitspuit). Iedereen staat aan de kustlijn deze vuurpijlen naast elkaar af te schieten, wat zorgt voor een immens spektakel! Ook wij dragen ons steentje bij en schieten met z'n allen elk een vuurpijl af, op het nieuwe jaar! Daarna bast er een strandfeest los tot in de vroege uurtjes. Een nieuwjaar om nooit meer te vergeten!

Op het nieuwe jaar!!!

Koh Rong

Na Sihanoukville trekken we met de speedboot richting het eiland Koh Rong. Een klein eilandje met een azuurblauwe zee en witte stranden.

Vanwege hoogseizoen is het jammer genoeg enorm moeilijk om een hostel te vinden. Uiteindelijk vinden we één kamer die we kunnen delen, maar welke veel te duur is voor wat het is. De kamer ziet er op het eerste zicht leuk uit, maar 's nachts wordt het sfeertje verpest door muizen die dansend door de kamer huppelen op zoek naar materie om op te knagen. Niet al te prettig dus... maar eens je de deur van de kamer buiten stapt kan je niet anders dan dit ongemakje meteen vergeten: wat een prachtig uitzicht! Ik vraag me af of je op dit eiland ooit kan klagen en zagen om futiliteiten?!

Oei, verkeerde uitzicht! ;-)

We trekken één dag door de jungle naar de andere kant van het eiland, naar long beach. Diego, Nina en ik besluiten om eens uit te testen of het 'beach' echt zo 'long' is als de naam doet vermoeden (het strand zou 7 kilometer lang zijn). We starten onze strandwandeling met het gedacht: "hee, zo ver lijkt dat niet!" Eenmaal halverwege moet ik toegeven dat het toch wat begint te knagen. Het einde van het strand lijkt nog altijd 'niet zo ver', maar zo dachten we er een uur geleden ook al over. Ik besluit dapper verder te wandelen en niet te klagen. Uiteindelijk arriveren we aan het einde van het strand, waar we er ook achter komen dat we geen geld bij hebben voor een drankje of een snack. Uitgehongerd en dorstig staan we daar dan, met een terugtocht van 1,5 uur in het vooruitzicht. Zouden we een bootje kunnen vinden dat ons terug wil brengen naar het beginpunt? Of blijven we hier gewoon liggen tot 'redder in nood' ons te hulp schiet? In films gebeuren er altijd zulke dingen!...We besluiten na een poosje toch maar dapper terug te wandelen. De vele verhalen die Diego altijd weet te vertellen sleuren ons er door. Eens aangekomen, na een tocht van drie uur, zijn we wel  trots dit gedaan te hebben en besluiten we dan ook dat dit strand zijn naam waardig is! 's Avonds geef ik met schaamrood toe aan de rest dat ik in de helft eigenlijk wou voorstellen om terug te keren. Hilarisch als Nina en Diego beide toegeven dat ze op hetzelfde punt ook dachten aan terugkeren, maar dit ook niet wouden uitspreken omdat ze dachten dat de rest wel verder wou!

Long Beach

Phnom Pehn

Zo, dit was het mooie en vooral het gezellige zuiden van Cambodia! Na onze batterijen weer helemaal te hebben opgeladen aan de kust, trekken we terug richting het binnenland naar de grote stad: Phnom Pehn. Het eten is er prijzig en niet lekker, de hostels maar zo en zo, de straten erg vuil, er hangt vaak een vreselijke geur en om de haverklap word je aangesproken door kinderen om armbandjes te kopen. En toch... één van mijn favoriete steden tot nu toe! De stad straalt een bepaalde gezelligheid uit. Hoe makkelijk het ook zou zijn om deze stad te haten, zo moeilijk is het om niet van deze stad te houden!

Diego & Cee, naar de kapper op straat!

Phnom Pehn market

We bezoeken het 'royal palace' en genieten van de gezellige drukte langs het water. De plaats waar alle locals na het werk samen komen om iets te eten, uit te rusten op een bankje of een soort van badminton (ze gebruiken geen racket maar slaan met hun handen en voeten tegen het pluimpje) te spelen. Dit is iets wat ik erg leuk vind aan het warme Azië. Waar in België het leven 's avonds zich vooral binnenshuis afspeelt, verzamelt hier iedereen samen buiten om te eten, te keuvelen, te sporten,muziek te spelen,... Gezellig!

Het leven van alledag aan het water

Royal Palace

  Gezellige avondjes aan Royal Palace

Vanuit Phnom Pehn bezoeken we ook de killing fields en een museum waardoor we meer informatie krijgen over wat de killing fields nu precies zijn. Wat aangrijpend om stap voor stap meer te weten te komen over Pol Pot en zijn communistische regime (Khmer Rouge). Ik moet toegeven dat ik voor onze stop in Cambodia  weinig tot niets wist hierover. Pol Pot heeft met zijn extreem communistische regime op 3 jaar tijd bijna 3 miljoen mensen (van de 8 miljoen mensen wonende in Cambodia) vermoord, simpelweg omdat deze mensen een opleiding hadden of volgens hem niet capabel waren om op het veld te werken of te vechten( Redenen om bijvoorbeeld vermoord te worden: een bril dragen, kleine handen hebben,...). Hij wou het leven in Cambodia platgooien en terug starten van het jaar 0 om zo een wereld op te bouwen waar iedereen hetzelfde heeft en doet: werken op het veld zonder eigen eigendommen. Onderwijs en opleiding is volgens hem tijdsverspilling. Alle mensen met een opleiding kunnen dus ook best van de kaart geschrapt worden. Ziekenhuizen en scholen- welke voor hem dus als overbodig gezien werden- worden gebruikt als gevangenissen voor deze mensen die later allemaal vermoord zullen worden op 'the killing fields',een grote plaats waar massagraven gegraven werden en waar mensen, geknield voor hun eigen graf, met een slag op het hoofd de dood in gebracht werden. De gezinnen zonder diploma (de 'gelukkigen') werden van de ene dag op de andere uit elkaar getrokken om te gaan werken op het veld in verschillende steden (mannen samen, vrouwen samen en kinderen samen). Ze moesten 12 uur of meer per dag werken met enkel 2 maaltijden, dit bewust om de mensen zwak te houden om opstand te vermijden. Heel aangrijpend, zeker wetende dat dit allemaal nog maar +- 40 jaar geleden gebeurd is. Als dit in België gebeurd was, zouden onze eigen ouders slachtoffer geweest zijn van de Khmer Rouge...

Massagraf

Nog steeds worden kledingstukken en menselijke restanten terug gevonden op het domein

Kleine baby's werden met het hoofd tegen deze boom geslagen en in een put gegooid

Herdenkingsmonument, gevuld met restanten van de vele onschuldige slachtoffers

  Babykleertjes, oorbelletjes,... gevonden in de massagraven

Battambang

Vanuit Phnom Pehn nemen we de bus richting een dorpje dat nog niet zo bekend is voor toeristen: Battambang. We hebben het gevoel dat we hier meer te weten komen over het 'echte' Cambodia buiten de toeristische plekjes en grote steden die we tot nu toe al bezocht hebben.  Dag één rijden we met een oude bamboetrein door de ongerepte natuur naar een dorpje. Deze trein rijdt nu voor toeristische doeleinden, maar werd vroeger gebruikt om goederen van dorpje tot dorpje te vervoeren. Een heel toffe ervaring!

Ready to go!

  Tegenliggers...

  Gelukkig voor ons geldt de wet van de sterkste! Het treintje dat het volst geladen is mag blijven wachten, het andere moet het spoor verlaten! Alweer een voordeel van in groep reizen! :-)

Dorpje

  Locale kinderen maken een sprinkhaan  uit een blaadje voor Stijn!

treintje maakt een stop om te genieten van een mooie zonsondergang

De dag erna scooteren we rond in de prachtige omgeving van Battambang met stops bij oude tempel ruïnes en een (letterlijk) hoogtepunt met een mooie zonsondergang aan een tempel op de top van een berg.

Krokodillen kwekerij

  Tempel op de top van de berg

 Zonsondergang op de bergtop

Siem Reap

Vanuit Battambang nemen we 's ochtends de bus naar Siem Reap, althans dat denken we... Omdat het busstation de avond ervoor gesloten was kon de receptioniste van de hostel niet bellen voor bustickets. 's Ochtends sta ik dus op tijd op om deze bustickets te regelen. De hostelreceptioniste is echter druk bezig, en na enkele telefoontjes zegt ze dat de bus die we wilden nemen vol zit, maar dat we wel een andere bus kunnen nemen die NU vertrekt. Gehaast klop ik aan bij iedereen om hen te verwittigen dat we nu moeten vertrekken. Na een hectisch vertrek uit de hostel zijn we dan toch op tijd voor de bus. Wat een ochtend, denken we, terwijl we allemaal opgelucht in de bus zitten. Plots krijg ik een vreemd gevoel dat het allemaal toch maar wat vluchtig en snel verlopen is. Als ervaren 'verloren reiziger' bij de NMBS, weet ik dat dit gevoel niet veel goeds betekent. Wat als deze bus ons niet naar Siem Reap brengt?  Toch maar even navragen bij de buschauffeur ... en maar goed, want we zitten op de bus die ons terug naar Phnom Pehn brengt!!!! Gelukkig zijn we hier goed op tijd achter gekomen. De mensen van de bus helpen ons gelukkig heel goed en zorgen dat we uiteindelijk, met een klein uurtje vertraging, op de juiste bus richting Siem Reap zitten! Wat een ochtend, mogen we nu zeker terecht met een zucht zeggen!

Siem Reap is alweer een enorm gezellige stad, maar veel meer gericht op toerisme dan Phnom Pehn: cafeetjes, massagezaakjes op straat, winkeltjes met souvenirtjes, restaurantjes, een Uitgangsstraat,...

We bezoeken drie dagen het Angkor Wat tempelcomplex, een groot gebied met enorm veel ruïnes van oude tempels en oude steden. Heel indrukwekkend! Na de vele tempels die we al gezien hebben tijdens onze reis, trekken we onze ogen toch weer open!

  Jungle temple, waar natuur en cultuur één worden

Zonsopgang bij Angkor Wat Tempel

En dan... tijd voor het afscheid van de enorm leuke groep die we doorheen de weken samen reizen geworden zijn. Iedereen trekt een andere richting uit. Diego gaat Vietnam doorfietsen, Nina en Cee trekken met bezoek vanuit België naar Myanmar en wij trekken richting het zuiden van Thailand want... daar wacht ook voor ons bezoek vanuit België op ons! Ik krijg al zenuwen als ik denk aan het weerzien met Julia en Jill! Eerst vaarwel zeggen tegen Nina, Cee en Diego. Diego heeft voor ieder van ons een mooie foto van hemzelf en ons uitgeprint met een heel mooi tekstje op. Ik ben er van verwonderd hoe je op zo'n korte tijd zo'n goede vrienden kan maken. Het afscheid is gelukkig niet voor lang. We plannen om elkaar terug te zien in februari in het zuiden van Thailand! Baaai baai, zwaai zwaai... op naar een nieuw avontuur!